Logo Herinneringbewaarster

“Mijn tante kan ook de uitvaart fotograferen”

In 2015 rondde ik mijn opleiding ‘Word een bekwaam Afscheidsfotograaf’ af. Fotograaf was ik al, maar dit bijzondere specialisme is mij pas vanaf 2014 bekend. Ik heb veel ervaring opgedaan de afgelopen jaren, maar sommige ervaringen voel je pas later écht binnenkomen. Als je ze zelf ervaart.

Afscheid nemen en foto’s maken

“Nee, we gaan geen vreemde professionele fotograaf inhuren. Onze tante maakt ook foto’s, die laten we de uitvaart vastleggen.” Deze reactie krijg je soms als je vraagt of de nabestaanden aan een afscheidsfotograaf hebben gedacht voor de uitvaart. Uit verhalen van professionals - die al langer bekend zijn met het vak afscheidsfotografie - hoorde ik dat het laten vastleggen van de uitvaart door een familielid geen wijze beslissing is. Familie moet bewust afscheid kunnen nemen en die dag kunnen rouwen. Dat gaat niet als je een dubbele rol vervult; die van nabestaande én fotograaf. Dat dit klopt heb ik onlangs aan den lijve ondervonden. 

Fotograferen als het kon

In september overleed de oma van mijn partner. De familie wilde hier graag enkele foto’s van. Er was geen behoefte aan een volledige afscheidsreportage. Of ik die paar foto’s niet wilde maken? Natuurlijk wilde ik mijn familie hiermee helpen. Omdat ik aangaf dat ik ook mijn partner en de familie tot steun wilde zijn, gaven ze aan dat ze echt niet van alles een foto hoefden te hebben. “Fotografeer alleen als het voor jou goed voelt en als het past op het moment. Enkele beelden van het afscheid zijn voldoende,” zo werd mij op het hart gedrukt. Met toch enige spanning in mijn lijf beloofde ik mijn camera mee te nemen naar de uitvaart.

De dagen voor de uitvaart spookte het toch door mijn hoofd hoe ik op die dag een passende dubbele rol kon vervullen. Wat ging ik wel fotograferen en wat niet? Waar zou mijn grens liggen die dag? Ik was immers zowel fotograaf als nabestaande. Maar ik herhaalde als een mantra: enkele foto’s zijn voldoende.

De dag van de uitvaart

Als afscheidsfotograaf ben ik vaak al aanwezig bij het sluiten van de kist. Ook bij het afscheid van oma. Het fotograferen van de laatste streling, de laatste blik en het sluiten van de kist ging goed. Ik kon mij opstellen als afscheidsfotograaf, al had ik natuurlijk meer emoties dan ik normaal heb. Het voelde toch wat onwennig. Normaal voel ik – ook al leef ik altijd erg mee met de familie - een bepaalde afstand. Dit was helemaal anders.

Emotioneel, maar vol met liefde

We maakten een wandeling van het huis van oma naar de kerk. De rouwauto voorop met daarachter negentig familieleden. Echt een moment om vast te leggen. Want de eigen kinderen, die vooraan liepen, konden deze mooie glooiende stroom van familieleden niet zien. Ik nam ergens een binnendoorweg om dit mooie beeld van vooraf te kunnen fotograferen.

Ook tijdens de dienst waren er verschillende momenten die zo intens mooi waren. Emotioneel, maar vol met liefde naar oma. Momenten die ik moest vastleggen…. maar niet altijd kón vastleggen, want ik zat in het verhaal.

Zo zat ik dan de gehele dienst, en tijdens de momenten op de begraafplaats, te kijken wat ik kon vangen met mijn camera en te balen als ik een moment had gemist. Ik zat niet in mijn rol als nabestaande, maar ook niet helemaal in de rol van afscheidsfotograaf.

Een afscheidsfotograaf heeft focus

Ik heb aan den lijve mogen ondervinden dat een dubbele rol heel erg lastig is. Als nabestaande ben je niet helemaal met afscheid nemen bezig. En als fotograaf kun je niet het perfecte product afleveren; een afscheidsreportage die de sfeer van deze dag weergeeft, met foto’s van alle momenten. Ondanks dat de familie had gezegd dat enkele foto’s voldoende waren, kon ik mijn perfectionistische trekje van ‘als je iets doet, doe je het goed’ niet uitschakelen.

Een afscheidsfotograaf heeft afstand. Dat wil niet zeggen dat hij/zij niet geraakt wordt en niet betrokken is bij de familie. We zijn immers allemaal mensen en emotie raakt ons. Maar een afscheidsfotograaf kan zich focussen op één ding: het vastleggen van dierbare, emotionele, mooie en waardevolle herinneringen in een complete reportage. Op afstand, maar toch dichtbij.

Reactie van mijn familie op de foto's van de avondwake en de uitvaart:

Wat wij/de familie zeker niet wilden was een "opvallend aanwezige fotograaf" tijdens het afscheid. En om zelf foto's te maken? Thuis met het sluiten van de kist kan dat, maar buiten, in de kerk of op de begraafplaats? Hoe zijn dan de emoties? En welke partner blijft er dan alleen staan?

Maar we wilden wel herinneringen bij ons houden en foto's helpen daarbij uitstekend. En we hadden een afscheidsfotograaf in de familie; de partner van een kleinzoon. Zouden wij het haar vragen? Hoe zal zij over die taak denken? Ook zij laat op die momenten haar man ergens alleen staan. Gelukkig wilde Daisy het wel doen. Het zou toch maar over slechts enkele foto's gaan en daarin gaven we haar de vrijheid.

Wij vonden het fijn dat Daisy alle aanwezigen kent. In de kamer in het verzorgingshuis verliep het vlekkeloos. Mooie bloemen, mooie momenten, het sluiten van de kist en de aanvang van de wandeltocht naar de kerk van een kwartier.

Daisy stond ons onderweg op te wachten om foto's van de rouwstoet te maken. Onverwacht, maar wel attent. In de kerk is Daisy als fotograaf niet of amper opgevallen. Zo het hoort. Als later familieleden zichzelf onverwachts op foto's terugzien op momenten dat ze iets voordroegen of een kaars aan staken, dan is het een compliment naar de fotograaf.

Dat Daisy kwalitatief goede foto's maakt, was ons al bekend. Nu zagen wij ook dat ze precies weet wanneer het juiste moment daar is om een teder moment op de gevoelige plaat vast te leggen.

We zijn allemaal blij en dankbaar met het resultaat!

Henk & Willemien Renders
Boxtel

Ik ben benieuwd of jouw mening is veranderd na het lezen van mijn persoonlijke verhaal. Kan je zowel nabestaande zijn als afscheidsfotograaf? Wil je het delen?

Met warme groet,
Daisy Renders
Herinneringbewaarster®

Contact

Herinneringbewaarster
Daisy Renders


Het kan dat ik je volgende e-mailbericht of telefoonoproep niet direct beantwoord. Ik ben dan bezig met een opdracht. Ik beantwoord jouw mail zorgvuldig nadien, wanneer ik er gefocust naar kan kijken. Ik geef ook jou graag mijn volledige aandacht.

 

Post- en bezoekadres: Wilhelminastraat 1A, 5281 GP Boxtel
Gratis parkeren (blauwe zone) voor de deur
of op Parkeerplaats Breukelsplein (1 minuut lopen). 
Gelegen op 300 meter van Station Boxtel. 

(Gewoon een keer bij mij binnenkijken? 
Bekijk de aflevering van het tv-programma 
BinnensteBuiten.)

Volg mij op social media

Volg mij op social media

Voor meer informatie over mijn diensten, over mij en ontroerende verhalen.

Algemene Voorwaarden | Privacy policy

KvK 57441111 | BTW NL001749622B67

 

© 2020-2024 Webdesign door Daisy Renders | Team4Sites | Technische realisatie door Shout4Sites