Uitvaartfoto’s waar je blij van wordt

Twaalf weken geleden zat je schouder aan schouder met je dochter in de aula.
Je broers en zussen wisselden elkaar bij de lessenaar af en deelden de mooiste herinneringen aan jouw man.

Zijn naam werd genoemd.
De trots voor jouw liefste en het verdriet wisselde elkaar af in een onvoorspelbaar ritme.

Het ritme liet zich ook de afgelopen twaalf weken niet bedwingen.
Er waren momenten dat je visite had en de telefoon roodgloeiend stond.
Ook waren er stille dagen.
Muisstille dagen.

Het ritme van het noemen van zijn naam zwakte ook af.
Als een prachtig muziekstuk waarbij het geluid geleidelijk verzwakt wordt tot absolute stilte.
Muisstil.

Jij voelt het gemis en verdriet des te sterker na twaalf weken.
Voor het eerstvolgende bezoek, leg jij het herinneringsalbum alvast op tafel.
Het is de uitnodiging om opnieuw zijn naam te noemen.

Met het album komen de herinneringen weer tot leven.
Herinneringen die gepaard gaan met een traan en een lach.
Maar herinneringen waar jij het diep van binnen weer een beetje warm van krijgt.

Je glimlacht bij het gevoel.
Uitvaartfoto’s. Je wordt er blij van.