Café Noir met thee en uitvaartwensen

Papa stak mij de groene koektrommel toe: “Café Noir bij de thee? Net als vroeger.” Ik zag de pretoogjes twinkelen. De koekjes schoven gezellig door elkaar in de trommel en ik koos er zorgvuldig eentje uit. Café Noir! Zoveel herinneringen popten op bij het zien en proeven van dit koekje: de plek waar ik ben opgegroeid, het park met de hertjes, mijn roze slaapkamer en de zachtaardige streken die ik uithaalde met mijn beste vriendin. 

Het kan zo een gezellige zondagmiddag tafereel zijn geweest bij de familie. Thee, koekje en herinneringen ophalen. Het was echter anders.

Houvast in stormachtige tijden
Het was een donderdagmiddag. Buiten werd het al donker en de regen kondigden zich aan. Dat droeg al niet bij aan het onderwerp. Ik ging namelijk de uitvaartwensen bespreken van mijn ouders. Niet bepaalt een cosy-momentje. Of toch wel?

Ik had mijn ouders een tijd geleden gevraagd over hun uitvaartwensen na te denken. Ik legde ze uit dat dit mijn broer en mij rust zal geven op het moment dat ze er niet meer zijn. Vragen zoals “Waar ligt jullie paspoort?” tot “Wat is jullie polisnummer?” is zo waardevol om op papier te hebben staan. Het lijkt zo simpel, maar je beland in een rollercoaster en dingen die je logischerwijs weet kunnen door emotie totaal zijn weggevaagd.

Een boekje gebundeld met de uitvaartwensen biedt houvast in stormachtige tijden. 

Mijn ouders hebben niet alles tot in de puntjes hoeven te beschrijven, want het is ook fijn om een bepaalde ruimte te hebben om het afscheid vorm te geven naar de ideeën van mijn ouder, broer en mij. Dit draagt bij aan het kunnen beseffen van wat er is gebeurd en het rouwproces waar je invalt.

Con te partiró
Ik vond het heel bijzonder om met mijn ouders hun uitvaartwensen te bespreken. Het was zeker niet zo droevig als het weer dat zich ontvouwde achter de woonkamerraam (inmiddels regende het en zwaaide de boomtakken van links naar rechts). 

Het was een serieus gesprek, maar hebben ook herinneringen opgehaald en gelachen, zoals om de kartonnen doos die mijn moeder wil als kist (en ja, die is er!) Ook kwamen er dingen ter sprake die ik totaal niet had verwacht of wist. Zo was ik verbaasd dat ons mam liever mensen vraagt voor een donatie aan haar gewenste doel dan bloemen en was ik verbaasd over de naam Elvis op ons pap zijn muzieklijst.

Ook leuk was dat, door het gesprek met mijn ouders, ik er weer aan herinnerd werd dat ik bepaalde klassieke muziek erg mooi vind. Dankzij hun luister ik de laatste dagen Andrea Bocelli en is Con te partiró echt mijn favoriet. Dit nummer staat op nummer 29 in de DELA uitvaartmuziek top 100. Best apart want het betekend Ik ga met je mee. Laten we dat niet doen, dus ik zeg: Quando ci rincontreremo (When we meet again).

Het leven vier je samen
De uitvaartwensen bespreken. Het brengt zoveel meer dan verdriet. Het was een bijzonder gesprek die je dichter bij elkaar brengt. Ga het ook aan met jouw ouders en als alles is vastgelegd ga je samen het leven vieren.